سریلانکا (Sri Lanka) یک جزیره کوچک در اقیانوس هند است که برای سفر به آن می توانید لب مرز هم ویزا تهیه کنید. سریلانکا که قبلا به نام سیلان (Ceylon) شناخته می شد، دارای تمدنی باستانی، سواحل ماسه ای طلایی با درختان نارگیل پر خم و تاب، کوهستان ها و مزارع چای و کائوچو است.
تنوع جغرافیایی شمال ایتالیا خیلی زیاد است برای درک این موضوع کافی است که به ویژگی های مناطقی مثل کوه های آلپ و دریاچه های یخی، سواحل آفتابی ریوریا (Riviera) و دریای آدریاتیک (Adriatic) نگاهی انداخت.
زلاتیبور (Zlatibor) یک مقصد توریستی محبوب در کوه‌های غربی صربستان است و با امکاناتی تجهیز شده که باعث خوشحالی و شادی مسافران و گردشگران می‌شود. اسکی در زمستان و پیاده روی و کوهنوردی در تابستان از جمله مواردی است که در این ناحیه وجود دارد.
صومعه ستودنیکا (Studenica) در صربستان مرکزی واقع شده و عجایب و زیبایی‌های زیادی دارد. این صومعه متعلق به قرن دوازدهم است و به خاطر نقاشی و سایر دکوراسیون مزین که می‌توانید در آن پیدا کنید، مشهور و شناخته شده است. این موضوع باعث شده تا این صومعه به عنوان یکی از ثروتمندترین صومعه ها در صربستان مشهور باشد و مادر تمامی صومعه‌های ارتدوکس محسوب می‌شود.
پارک ملی درداپ (Derdap National Park)، دارای چهار دره تنگ و به طول ۱۱۵ کیلومتر است و دره درداپ هم در این محل، از ترکیب این چهار دره تشکیل شده است. یکی از این چهار دره به نام گوسپودین ویت (Gospodin Vit)، دارای یکی از عمیق‌ترین رودهای جهان است. با توجه به اینکه این دره‌ها ورودی جنوبی کوه‌های کارپات (Carpathian) هستند، از آن‌ها به عنوان «دروازه آهن» هم یاد می‌شود.
فرسایش صخره‌ها در طول زمان در یکی از شهرهای صربستان باعث بوجود آمدن صخره‌هایی با شکل‌های عجیب و غریب شده است و به همین دلیل به این شهر، شهر شیطان می گویند. افسانه‌های محلی در رابطه با بوجود آمدن این صخره‌های عجیب وجود دارند که می‌گویند در واقع این صخره‌ها افرادی بوده‌اند که در یک میهمانی شرکت کرده بودند، اما شیطان آن‌ها را تبدیل به این صخره کرده است.
صربستان (Serbia)، ترکیبی از فرهنگ های مخنلف رومی، عثمانی و هپسبرگ (Hapsburgs) است که سال ها بر سر آن جنگیدند. اما امروزه کشوری برای خوشگذرانی و فستیوال های مختلف در کنار منظره های زیبا است. صربستان با دیدنی های جذابش جایی است که فرهنگ شرقی و غربی با هم تلاقی می کند و شهرهای قرون وسطایی با قلعه ها و صومعه های باستانی دلبری می کنند.
هربار که برای خرید به یک فروشگاه اینترنتی مراجعه می کنید وقتی شما به سمت درگاه پرداخت بانک هدایت می شوید با خود می گویید "ای کاش ارزان تر بود"، "ای کاش تخفیف بیشتری داشت" یا "چه خوب بود اگر پول پرداخت نمی کردم".
حالا تصور کنید زمانی که هنگام پرداخت وجه می رسد نیازی به پرداخت نداشته باشید، یا با هر خرید چندین بن هدیه داده شود که هر زمان دوست داشتید بتوانید آنرا در خرید های بعدی خود استفاده و از حساب خود کم کنید.
این روزها که دوباره زمان ثبت نام لاتاری و برنده شدن گرین کارت آمریکا فرا رسیده، اگر شما هم قصد ثبت نام داشته باشید ممکن است دوست داشته باشید به جای رفتن به آتلیه و گرفتن یک عکس حرفه ای و رسمی برای پاسپورت، خودتان بتوانید با گوشی هوشمند خود عکس بگیرید. با مپگرد همراه باشید تا با نکاتی برای گرفتن یک عکس خوب برای پاسپورت آشنا شوید.
بیشتر...
مرکز مذهبی هلنیستیک، خانه الهه افسانه ای دیدیما (Oracle of Didyma) و دومین معبد بزرگ جهان باستان است. معبد آپولو (Temple of Apollo) از جمله زیبایی های این منطقه با 122 ستون بلند، یکی از سالم ترین معبدهای یونانی ترکیه محسوب می شود.
میلتوس (Miletus) هم مثل پرین (Priene) یک شهر بندری بزرگ از دوره هلنیستیک (Hellenistic) است با این تفاوت که لنگرگاه های آن در اثر لای گیری تخریب نشد و رفت و آمد در آن تا قرن چهاردهم در دوره سلجوقیان هم ادامه داشت به همین دلیل می توان گفت که باقیمانده های این شهر در واقع ترکیبی از دوره های زمانی مختلف است.
آمفی تئاتر 15000 نفری بزرگ میلتوس (Miletus) یکی از جاذبه های آن است که ردیف های صندلی بالایی آن چشم انداز بسیار زیبایی را برای بازدیدکنندگان فراهم می کند.
بقایای شهر هلنیستیک (Hellenistic) پرین (Priene) که توسط یک چشم انداز کوهستانی احاطه شده، یکی از خوش عکس ترین جاذبه های کوش آداسی (Kusadasi) محسوب می شود. این بندر قدیمی اوج روزهای طلایی خود را در سال های 300 تا 450 قبل از میلاد مسیح داشت که لنگرگاه های آن از اجناس تجاری پر میشد. لای گیری رودخانه مئاندر (Meander River) به روزهای طلایی این شهر پایان داد و در نهایت در قرن دوم بعد از میلاد مسیح پرین به یک شهر متروکه تبدیل شد.
کمی دورتر از بندر کوش آداسی (Kusadasi) در نرکیه یک گذرگاه 350 متری قرار دارد که به جزیره کبوتر (Pigeon Island, Güvercin Ada) ختم می شود که بقایای دژی از قرن سیزدهم متعلق به روم شرقی را بر روی صخره های خود جای داده است؛ دیوارهای خاکریزی این دژ که تقریبا دور تا دور جزیره را فرا گرفته اند در قرن نوزدهم ساخته شده اند.